Platform niewkomers en werk is deel van OpenEmbassy
7/7/2022 door Nadia Schoenzwytt
Soraya Shawki (26) had van jongs af aan al ambities om de wereld een beetje beter te maken. Na haar bachelor in Internationale Studies met een specialisatie in het Midden Oosten, wist zij nog niet wat zij verder wilde doen. Zij nam een tussenjaar en liep stage bij o.a. het landelijk bureau van D66 en Justice & Peace in Den Haag. Zij haalde daarna haar Master bestuurskunde in Internationaal Publiek Beleid en Publiek Management en liep stage bij de Nederlandse ambassade in Beiroet en bij Nuffic in Den Haag. Sinds januari 2022 werkt Soraya als researcher en community builder bij OpenEmbassy. In dit interview, vertelt zij over haar werk, haar ambities, wat haar blij maakt, wat haar zorgen zijn en wat “thuis” voor haar betekent.
Soraya: “Toen er in 2015 in Syrië de oorlog uitbrak met een humanitaire crisis als gevolg, voelden een paar vriendinnen en ik de urgentie om wat te doen. We zagen een gebrek aan rechtvaardigheid en solidariteit en besloten om in actie te komen voor de mensen waarvan Nederland hun nieuwe thuis werd. Zodoende werd de stichting Reach & Teach in het leven geroepen, ik was toen 20. De stichting organiseert taallessen, informele sociale evenementen en biedt een buddyprogramma aan in Den Haag en in Leiden. Ons doel was om een community op te bouwen waarin iedereen zich thuis voelt. We begonnen met een klein groepje mensen maar via mond-tot-mond reclame kregen wij steeds meer aanmeldingen van zowel nieuwkomers als internationale en Nederlandse studenten om mee te doen. In die tijd moesten we veel obstakels overwinnen, vooral in contact met instanties. Tijdens mijn studie leerde ik ook steeds meer over hoe ineffectief migratie- en integratiebeleid kon zijn – dit maakte mij gefrustreerd. Zo kwam ik erachter dat als je maatschappelijke verandering wil verduurzamen, beleid ook moet veranderen.”
“Ik hoorde een podcast van Renée Frissen, oprichter en directeur van OpenEmbassy, over integratie en ik kon mij heel goed vinden in hoe zij integratie definieert en waar OpenEmbassy voor staat. Ik begon de organisatie te volgen en zag een vacature voor projectleider voor Thuisonderwijsmaatjes voorbijkomen. Hoewel de functie -achteraf gezien- niet helemaal bij mij paste solliciteerde ik, denkend dat zelfs als ik deze baan niet zou krijgen wij in ieder geval alvast kennis met elkaar hebben gemaakt. Ik werd uitgenodigd voor een eerste gesprek, en daarna meteen voor een tweede, waar Sandrine Lafay, programma coördinator van het Platform Nieuwkomers & Werk ook aanwezig was. Later begreep ik dat zij op zoek was naar versterking voor het Platform. Zij vroegen mij terug voor een derde gesprek en ik kreeg een proefopdracht hierop boden zij mij een baan aan als researcher en community builder bij OpenEmbassy met een focus op het Platform Nieuwkomers & Werk, een functie die heel goed bij mij past.”
Als researcher word ik intellectueel geprikkeld en als community builder ben ik lekker actief bezig.
“Ik heb contact met de initiatieven, met partnerorganisaties en met het onderzoeksbureau (Regioplan). Met research kan ik de diepte ingaan. En dat vind ik fijn, om steeds iets nieuws te leren en beter te begrijpen. Tijdens de maandelijkse check-ins met de initiatieven vraag ik wat de status is, waar zij tegenaan lopen en of zij nieuwe inzichten hebben opgedaan. Wat voor lessen kunnen wij hieruit halen? Wat kunnen we concreet verbeteren? Daarnaast is het aan Sandrine en mij om de parallellen te trekken en de patronen te herkennen. Die inzichten worden gebundeld en geanalyseerd om invulling te geven aan de impact die het kan hebben voor de initiatieven en het systeem. Mijn taken als community builder zijn praktisch en concreet. Ik zorg dat mensen elkaar kunnen vinden zodat zij relevante kennis met elkaar kunnen delen en van elkaar kunnen leren. Hiervoor ontmoet en spreek ik veel mensen, daar krijg ik heel veel energie van. De dubbele functie als researcher en community builder ligt mij goed en past goed bij de kwaliteiten die ik heb en verder wil ontwikkelen. Het is een fijne combinatie. Als researcher word ik intellectueel geprikkeld en als community builder ben ik lekker actief bezig.”
“Wij werken sectorspecifiek en kijken naar hoe het voor nieuwkomers is om werk te vinden in de digitale sector en de zorgsector. In de zorgsector kunnen werkgevers terughoudend zijn vanwege beperkte tijd en ruimte voor begeleiding en bepaalde aannames over nieuwkomers op de werkvloer. Bijvoorbeeld aannames over hun taalniveau, dit terwijl taal vaak in de praktijk het best wordt opgepikt en het voor functies met weinig contact er niet veel toe doet. In de digitale sector is het iets anders. Daar wordt er veel Engels gesproken en is ervaring doorslaggevend. Het is belangrijk is dat iemand zijn/haar werk goed doet en er wordt sneller naar talent gekeken. Wat mij wel opvalt is dat veel initiatieven zich specifiek richten op ‘hoogopgeleide statushouders’ en hanteren hiervoor een strenge selectie. Gelukkig zijn er ook organisaties die trainingen starten voor nieuwkomers die buiten de selectie vallen.”
Er is hier ruimte voor maatschappelijke organisaties om een rol in te spelen waarbij de mens en hun skills centraal staan en niet het opleidingsniveau. Met het Platform proberen wij hier ook scherp op te blijven.
“Het fijne aan dit werk bij het Platform is dat ik mijn zorgen en frustraties kan omzetten in iets proactiefs, in werk wat direct impact kan maken. Ik zie dat wat ik doe positief bijdraagt aan het welzijn van nieuwkomers in Nederland en zinvol is voor de initiatieven. Het maakt me blij als zij mij tijdens onze check-ins vertellen over alles wat ze geleerd hebben. Er zijn toch ook nog momenten wanneer ik gefrustreerd raak. Bijvoorbeeld als ik zie dat nieuwkomers die minder opleiding hebben genoten buiten de boot vallen. Soms ligt het aan de sector die meer senioriteit en ervaring vraagt, of aan fondsen die minder steun geven omdat ze het minder kansrijk vinden. Hoe krijgen zij een betere kans op een baan? Er is hier ruimte voor maatschappelijke organisaties om een rol in te spelen waarbij de mens en hun skills centraal staan en niet het opleidingsniveau. Met het Platform proberen wij hier ook scherp op te blijven.”
“Vroeger wilde ik diplomaat worden. Dat idee had ik nog toen ik met mijn master opleiding begon. In 2020 heb ik drie maanden stage gelopen bij de Nederlandse ambassade in Libanon en dat was super tof. Leuk team en belangrijk werk. De revolutie was toen al gaande. In mijn portefeuille had ik mensenrechten, politieke zaken en publieksdiplomatie. De ambassade financierde veel maatschappelijke initiatieven waarmee ik het contact onderhield. Bijvoorbeeld organisaties die jongeren trainden om skills op te doen, zoals debat- en presentatievaardigheden. Ik deed veel relatiemanagement en dat vind ik nu ook terug in mijn werk bij het Platform. Toen merkte ik in de praktijk dat beleid en de ruimte om verschil te kunnen maken op een ambassade erg afhankelijk is van de nationale politiek. Als ik meer invloed zou willen hebben hierop dan zou ik de politiek in moeten gaan en dat is niet mijn ambitie in deze fase van mijn leven. Ik had vroeger stiekem wel politieke ambities en hoorde veel mensen om me heen zeggen dat ik die richting moet ingaan, maar ik vind die wereld niet chill. De manier waarop debatten worden gevoerd en hoe tegenstellingen worden vergroot in plaats van te kijken hoe we samen problemen kunnen oplossen, word ik niet gelukkig van. Ik denk dat ik op veel andere manieren positief kan bijdragen aan een betere wereld, zoals met mijn werk voor OpenEmbassy.”
“Ik ben een mengelmoes, mijn vader komt uit Egypte en mijn moeder uit Suriname. Door het schakelen tussen culturen, sta je denk ik al snel stil bij wie je bent, hoe je je verhoudt tot de status quo en wat thuis voor je betekent. Op zich voel ik me wel thuis in Nederland maar ik heb me niet altijd zo gevoeld. Op mijn 22ste begon ik een hoofddoek te dragen en toen merkte ik dat mensen op een andere manier naar mij keken en mij soms anders behandelden. In Egypte, waar ik een halfjaar heb gewoond, was mijn ervaring totaal anders. Deze zes maanden waren voor mij ‘life changing’. Als praktiserende moslima voelde ik mij daar helemaal op mijn gemak. Wat een verademing! Ik had geen zorgen over ‘anders zijn’, ik stond steviger in mijn schoenen, ik voelde mij vrij. Toen ik terug naar Nederland kwam besloot ik om te stoppen met mezelf almaar te verantwoorden. Mensen zullen altijd een oordeel hebben en als het beeld dat zij van mij hebben niet overeenkomt met de realiteit, kan ik daarmee leven.”
“Ik zie mezelf als een wereldburger. Ik heb het voorrecht gehad om veel te kunnen reizen en heb elders op een paar plekken gewoond. Wat ik me toen realiseerde is dat wat voor mij een ‘thuis’ maakt niet per sé de locatie is maar waar de familie en vrienden zijn. Ik voel me gewoonweg sneller thuis als ik mijn leven met anderen kan delen. Ik was bijvoorbeeld in mijn eentje naar Libanon gegaan en ondanks dat ik het land, mijn werk en collega’s heel fijn vond dacht ik toch ‘this is not it’. Het leven is zoveel mooier als je het kan delen met anderen en dat ontbrak voor mij in Libanon. In Egypte was mijn ervaring heel anders. Ik heb daar familie en vrienden en ik studeerde ook, waardoor ik mensen leerden kennen. Kortom, thuis is voor mij niet per definitie verbonden aan een plek maar vooral aan waar de mensen die ik lief heb zijn.”
Dit artikel is gebaseerd op een interview afgenomen door Nadia Schoenzwytt namens het Platform Nieuwkomers & Werk. Het interview maakt deel uit de reeks “meet het team”, waarin de mensen die bij het Platform werken over hun drive en motivatie vertellen. Lees hier meer.