16-07-2020

The Pursuit of Happiness (POH) is onderdeel van het Fundament en begeleidt nieuwkomers uit provincie Gelderland naar werk in de zorg. PoH is een alliantieproject van HappyNurse, een ervaren detacheerbureau in de zorg, en De Peerenboom, een klein adviesbureau met veel ervaring met het begeleiden van nieuwkomers.

Gonpo Tso Yeshi Sang is een van de deelnemers van POH. Wij gingen in gesprek met Gonpo en vroegen hoe haar zoektocht naar werk is verlopen.

Kun je kort iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Gonpo en ik woon in Malden. Ik kom uit Tibet en woon nu acht jaar in Nederland samen met mijn dochter van dertien jaar. Ik was 32 jaar toen ik naar Nederland kwam. Ik ben na aankomst gestart met het leren van de Nederlandse taal aan het ROC Nijmegen. Ik heb 1,5 jaar lang taallessen gevolgd. Ik heb de examens niet gehaald, want ik vond het echt te moeilijk. In Tibet ben ik nooit naar school gegaan.  Ik kwam hier als analfabeet. Ik kon dus ook niet goed lezen en schrijven in mijn eigen taal. Het was voor mij echt lastig om het Nederlandse alfabet te leren. De eerste periode in Nederland was echt moeilijk.

Wat maakte die periode moeilijk?
Ik sprak in het begin geen Nederlands. Ik spreek ook geen Engels, dus ik kon mensen niet om hulp vragen als ik iets niet begreep. Ik zat soms in de verkeerde trein of stapte bij het verkeerde station uit. Ik begreep ook niet wat er op de bordjes stond bij centraal station en daardoor raakte ik soms de weg kwijt. Van het COA kreeg je een map en dan zeiden ze: “Kijk maar in de map, daar staat wat je moet doen en naar welk adres je moet.” Dat is allemaal niet zo makkelijk. Soms wist ik niet waar ik moest uitstappen. Ik heb zo vaak ergens moeten wachten. Het was in de wintertijd. Het was echt koud. Als ik nu terugdenk aan die periode denk ik: “Hoe heb ik dat gedaan?” Ik ben wel echt een sterke vrouw.

Had je bepaalde verwachtingen toen je naar Nederland kwam?
Ik had geen idee waar ik terecht zou komen. Alles is hier anders. Mensen zien er hier anders uit, hebben andere ogen, ander soort haar. Ik kende ook geen mensen uit Tibet die in Nederland wonen. Ik kende niks en niemand. Wel wist ik zeker dat ik zo snel mogelijk wilde werken. In Tibet heb ik ook altijd gewerkt. Ik was daar schaapsherder. Dan ging ik met de dieren naar de weides en maakte ik kaas van melk. In Nederland wilde ik het liefst met oudere mensen werken.

In Tibet ben ik nooit naar school gegaan. Ik kwam hier als analfabeet. De eerste periode in Nederland was echt moeilijk. Ik sprak in het begin geen Nederlands. Ik spreek ook geen Engels, dus ik kon mensen niet om hulp vragen als ik iets niet begreep. Ik zat soms in de verkeerde trein of stapte bij het verkeerde station uit.

Kun je meer vertellen over jouw zoektocht naar werk in Nederland?
Toen ik twee jaar in Nederland was, kwam ik in contact met Astrid Peerenboom. Astrid heeft mij echt overal bij geholpen. Zij heeft mij alles uitgelegd. Dus ook dat je op internet vacatures moet zoeken en hoe je moet reageren. Ook heeft Astrid mij geholpen bij het maken van een CV en het schrijven van een motivatiebrief. Ze praat ook met de baas van een bedrijf. Voor haar is het makkelijker om dit te doen dan voor mij. Zij spreekt de taal goed en kent de mensen. Ik vond het echt fijn dat Astrid mij zo goed heeft geholpen.

Wat zorgde ervoor dat Astrid jou goed kon helpen?
Astrid heeft écht geluisterd naar wat ik wil. Ik zei tegen Astrid: “Ik wil geld verdienen, maar wel werk doen dat fijn is voor mijn hart.” Ik heb aan haar verteld dat ik graag met oudere mensen wil werken en zij heeft samen met mij naar een baan gezocht.

En toen ben je begonnen bij verzorgingshuis Malderburch.
Ja, dat klopt. Ik heb daar intern een opleiding gevolgd tot medewerker huishoudelijke dienst. Ik heb kamers schoongemaakt van de bewoners. Dit heb ik een half jaar gedaan. Daarna heb ik twee jaar gewerkt bij Grand Care Nijmegen als huishoudelijke hulp. Na twee jaar kreeg ik geen vast contract, omdat mijn taalvaardigheid niet goed genoeg was. Ik had bijvoorbeeld moeite met het versturen van lange brieven. Ze zeiden dat ik na zes maanden misschien opnieuw kon solliciteren. En dat ik die zes maanden zou kunnen gebruiken om mijn taalvaardigheid te verbeteren. Ik heb daar niet op gewacht en ben verder gegaan met solliciteren. Toen ben ik bij het Van der Valk hotel aan de slag gegaan. Ik vond dit alleen een beetje te zwaar. Ik moest ook op zaterdag en zondag werken. Hierdoor zag ik mijn dochter te weinig. Ik heb verder geen familie hier die op haar kan passen en ik vond het niet fijn dat mijn dochter dan zo vaak alleen thuis was. Daarom ben ik op zoek gegaan naar iets anders. Nu werk ik bij Tzorg.

Hoe vind je je huidige baan bij Tzorg?
Ik vind het heel leuk.  In Tibet zijn oudere mensen heel belangrijk. Ik heb mijn ouders al tien jaar niet gezien. Als ik met oudere mensen werk dan voelt het alsof ik voor mijn ouders zorg. Bij Tzorg heb ik mijn eigen cliënten bij wie ik thuis kom. De meeste cliënten zijn tussen de 80 en 90 jaar oud. Ik ga altijd eerst het huis schoonmaken en daarna koffiedrinken. Soms maak ik ook wat grapjes. Het is altijd heel gezellig. Veel cliënten zeggen tegen mij: “Jij bent zo lief, je zorgt zo goed voor ons, we hebben zoveel geluk gehad met jou.” Ze zeggen dat sommige collega’s alleen schoonmaken en gelijk weer weggaan. Ik blijf altijd nog kletsen, dat vinden ze leuk. Ook heb ik cliënten van wie de kinderen nooit langskomen. Dat vind ik zo erg. Soms neem ik ook wat kleding mee. Als zij bijvoorbeeld kleding hebben waar gaten in zitten, dan maak ik dat voor ze. Ik heb thuis een naaimachine.

Toen ik twee jaar in Nederland was, kwam ik in contact met Astrid Peerenboom. Astrid heeft mij echt overal bij geholpen. Ik heb aan haar verteld dat ik graag met oudere mensen wil werken en zij heeft samen met mij naar een baan gezocht.

Heb je tips voor mensen die nieuw zijn in Nederland en op zoek zijn naar werk?
Het is belangrijk dat je in ieder geval de taal goed spreekt. Dat is nog belangrijker dan dat je kunt lezen en schrijven. Ook is het belangrijk dat je mensen leert kennen. Praat met mensen. Wees niet bang om fouten te maken. Van fouten leer je. Laat mensen om je heen weten dat je op zoek bent naar werk en vraag of ze jou kunnen helpen. Hopelijk kom je dan net zo iemand als Astrid tegen.

Praat met mensen. Wees niet bang om fouten te maken. Van fouten leer je. Laat mensen om je heen weten dat je op zoek bent naar werk en vraag of ze jou kunnen helpen. Hopelijk kom je dan net zo iemand als Astrid tegen.

Wat is jouw droom voor de toekomst?
Mijn droom is om in een bejaardentehuis te werken. Dit wil ik gaan doen als mijn dochter wat ouder is en het voor haar minder erg is om vaker alleen te zijn. Ik moet dan wel eerst een opleiding volgen. Ik weet niet precies hoe de opleiding heet, maar het is een opleiding waarbij je leert om mensen te wassen, in bed om te draaien en goed te verzorgen. Dit is echt mijn droom.

The Pursuit of Happiness is onderdeel van Het Platform: Nieuwkomers & Werk. Dit platform ondersteunt maatschappelijke initiatieven gericht op de bouw, zorg, ondernemerschap en horeca, en bouwt kennis op over wat wel en niet werkt voor de gang van nieuwkomers naar de arbeidsmarkt.