02-10-2019

Je woont nu 3,5 jaar in Nederland. Kun je kort iets over deze periode vertellen?

Ik ben hier alleen heen gekomen. Het was niet veilig genoeg voor mijn vier kinderen om hier ook heen te reizen. De eerste 1,5 jaar ben ik alleen geweest. Ik woon in Beuningen, dichtbij Nijmegen.  Ik sprak heel goed Engels en ik ben een sociaal mens. Ik heb dan ook heel veel mensen ontmoet. Ik vind het zo leuk om mensen te ontmoeten. Dit heeft mij veel geholpen met de taal. Nu wonen mijn kinderen en mijn man bij mij.

Je geeft aan dat je veel mensen hebt ontmoet. Waar bijvoorbeeld?

In het AZC heb ik een Spaanse vrouw leren kennen, zij is nu een goede vriendin van mij. Zij werkte daar als vrijwilliger. Ze studeert en werkt bij het Radboud ziekenhuis en ik heb haar gevraagd of ik een keer met haar mocht meegaan. Ik miste echt mijn vakgebied. Zij heeft voor mij een afspraak geregeld en zo kon ik rondkijken bij de microbiologie afdeling. Dit was echt mijn beste dag in Nederland! Ik kon weer even terug naar mijn eigen leven. Ik vond het zo fijn om weer in het ziekenhuis te zijn en met mijn passie bezig te zijn.

Is het werk als laborant in Nederland en Syrië ook vergelijkbaar?

Het is wel vergelijkbaar, maar er zijn ook verschillen. Het grootste verschil is dat wij in Syrie veel met onze handen werken. In Nederland werk je veel meer met apparaten. Het voordeel is dat je preciezere resultaten krijgt, maar het nadeel is dat je door het gebruik van veel machines wel minder werknemers nodig hebt. Dat is jammer.

Uiteindelijk heb je een stage geregeld in het ziekenhuis.

Ja dat klopt! Laura, mijn Spaanse vriendin, en Janneke hebben via de manager een eerste afspraak geregeld.  Zij vroegen hem of ik iets van vrijwilligerswerk kon doen. Ik wilde graag bezig blijven, mijn kinderen waren nog in Syrie. Ik wilde mijn tijd nuttig besteden. De manager ging akkoord en ik kreeg een stagecontract voor 8 maanden op de genetica afdeling. Dit is een internationale afdeling dus ik kon alles in het Engels doen. Binnen een week kon ik met alles meedoen. Zij hadden verwacht dat het wel een maand zou duren. Zij waren erg verrast. Ik ben ook wel erg leergierig. Ik wil echt alles weten. Na de 8 maanden kreeg ik helaas geen contract.

Wat ben je gaan doen?

Mijn familie kwam toen naar Nederland. Ik heb mijn Inburgering staatsexamen op B2 niveau gehaald. Verder had ik toen weinig tijd om te werken en studeren. Ik was echt bezig dat mijn gezin hier in Nederland kon landen en dat alles goed werd geregeld. Na een jaar acht ik: nu hebben zij genoeg genoten, nu moet ik aan de slag. Ik heb mijn diplomawaardering aangevraagd: MBO4 richting laboratorium. Dit is goed genoeg om in Nederland te werken.

En toen op zoek gegaan naar werk…

Ja klopt! Ik stuurde iedere dag wel een of twee brieven. Van sommige organisaties kreeg ik een reactie, van anderen niet. Een CV had ik al en bij de ONA cursus (oriëntatie Nederlandse arbeidsmarkt) heb ik geleerd hoe ik een brief moet schrijven. Ik vind het wel moeilijk om over mijzelf te praten. Het is niet mijn gewoonte om over mijzelf te praten en te zeggen waar ik goed in ben.

En je hebt werk gevonden!

Ik heb bij de gemeente aangegeven dat ik heel graag aan het werk wil. Zij hebben mij doorgestuurd naar het Werkbedrijf. Dit is een organisatie die vluchtelingen helpt om werk te vinden. Daar heb ik Astrid Peerenboom ontmoet. Zij werkt als zelfstandige en ondersteunt gemeenten en werkgeversservicepunten om meer mensen naar werk te begeleiden. Ik heb een gesprek met haar gehad en aangegeven wat ik graag zou willen doen.  Mijn eerste baan was bij Mead Johnson als laborant assistent op de microbiologie afdeling. Dit was een contract van zes maanden. Vervolgens ben ik gewezen op de vacature in het Radboud Ziekenhuis. Nu werk ik daar als apotheekassistent. Ik zet de medicijnen klaar. 5 uur per dag en 5 dagen in de week. Ik ben de uitkering uit.

Hoe ging het solliciatiegesprek?

Ik hou heel erg van kletsen. En Nederlandse mensen denk ik ook. Tijdens het sollicitatiegesprek begon ik direct om over mijzelf te vertellen hoe het in Nederland is. En zij wilde meer weten: wie is Asmaa?

We hadden ook echt lol tijdens het gesprek. Zij vroegen hoe ik naar werk ging en ik zei dat ik altijd met de bus ga. Mijn buurman zegt altijd: Je bent toch niet van suiker gemaakt. Dit vertelde ik tijdens mijn sollicitatiegesprek. En tot nu toe zegt mijn collega altijd: Asmaa ben je van suiker of niet? Ik ga nog steeds met de bus.

Wat is jouw droombaan?

Mijn droom is om laborant te worden. Een maand geleden heb ik een brief gestuurd naar Laboratorium Clinics in Radboud. Ze willen graag kennis maken met mij. Vorige week had ik een gesprek en dit ging goed. Het nadeel is dat je in ploegendienst werkt. Dit doet mijn man ook niet. Daarom gaat het niet lukken. Misschien dat ik nog door ga studeren. Ik ben bij een open dag geweest bij de Hogeschool van Utrecht. Hier kan je een deeltijd opleiding doen van 4 jaar. Ik denk dat ik het wel sneller kan, want ik heb al een studie afgerond in Syrië. Wie weet ga ik dit in de toekomst nog doen. Ik heb wel zin om te studeren.

Welke tips heb je voor nieuwkomers die op zoek zijn naar werk?

Het is belangrijk om een netwerk te hebben, de taal heel goed te leren en contact te maken met mensen. Door mensen te leren kennen kun je iets gaan doen. Ook kunnen andere mensen jou supporten om door te gaan en je te laten geloven dat het echt goed komt. Probeer ook altijd positief te denken. Blijf optimistisch. Ik heb geen problemen met mensen. Ik respecteer iedereen en iedereen respecteert mij.

Kun je hier een voorbeeld van geven?

Bij de Radboud dragen ze als werkkleding eigenlijk korte mouwen. Ik heb aangegeven dat ik volgens mijn religie geen korte mouwen mag dragen. Ze hebben andere kleding voor mij geregeld. Ik draag nu lange mouwen. Dit is voor hun geen probleem. Dat vind ik zo fijn en aardig. Dit is nu echt een mooi voorbeeld van respect hebben voor elkaar.