Gedrevenheid, een stevig netwerk en vooronderzoek: het verhaal van ‘Nieuwkomers als VTGM medewerker’ – in gesprek met Astrid

08/03/2022 – Petra Naser en Soraya Shawki

Hoe word je succesvol in het plaatsen van nieuwkomers op VTGM functies bij het ziekenhuis? Wat zijn hierin de sleutelfactoren? En wat is het belang van een netwerk hierin?

Één ding is zeker, om de juiste stappen te kunnen zetten bij het plaatsen van nieuwkomers op de VTGM afdeling, is het kennen van de behoefte niet genoeg. Een stevig netwerk, uitgebreid verkennend onderzoek en de juiste partners in de arm nemen zijn hiervoor onmisbaar. Als toegewijde bruggenbouwer weet Astrid Peerenboom, initiatiefnemer van “Nieuwkomers als VTGM medewerker”, de behoefte in kaart te brengen en een vertrouwensrelatie op te bouwen zowel met nieuwkomers als partners. In dit artikel lees je meer over het verhaal van Nieuwkomers als VTGM medewerker.

Het idee en het begin

VTGM staat voor Voor Toediening Gereed Maken en het betreft het gereedmaken van medicijnen en geneesmiddelen. Om dit beroep uit te oefenen moet je heel nauwkeurig te werk gaan en houd je je vooral bezig met het berekenen en het afstemmen van de juiste verhoudingen voor elke patiënt. Zo wordt de medicatieveiligheid gewaarborgd.

Het vullen van vacatures voor VTGM medewerkers bleek een behoorlijke klus voor ziekenhuizen, de functie was niet erg in trek. Voor nieuwkomers bleek het wel een uitgelezen kans om op een laagdrempelige manier aan de slag te gaan in de zorg. Qua opleidingsniveau is “minimaal een MBO 4 niveau vereist en het beroep stelt geen hoge eisen aan de communicatie”, alhoewel je minimaal over een B1 niveau moet beschikken. Dat is ook het voordeel van deze baan, stelt Astrid, “het is heel veel doen” en het taalniveau vormt geen obstakel. Bovendien was er veel vraag naar en nieuwkomers vormden een nieuwe poel om uit te werven, wat het kansrijker maakte. Het RadboudUMC ziekenhuis in Nijmegen zag het ook wel zitten, waardoor Astrid iemand op een VTGM functie kon plaatsen bij het Amalia kinderziekenhuis. 

Dit was een schot in de roos: “Toen de eerste kandidaat het heel goed deed, gaf het RadboudUMC aan meer kandidaten te willen. Dus daarna heb ik er weer drie geplaatst.”, vertelt Astrid. Ook bij ziekenhuizen intern bleek het goed te werken om mensen specifiek aan te nemen voor VTGM, een functie die in de praktijk vaak door verpleegkundigen opgepakt moest worden naast andere werkzaamheden. Het aannemen van medewerkers die zich specifiek op VTGM richtten, maakte dat deze taak met meer aandacht en kwaliteit uitgevoerd kon worden en tegelijkertijd meer ruimte schiep voor verpleegkundigen. Zo vertelt Astrid dat er minder fouten werden gemaakt bij de voorbereiding en het RadboudUMC aangaf verder te willen kijken naar de mogelijkheden om nieuwkomers te plaatsen op andere VTGM afdelingen. 

Zodoende kwam het initiatief tot stand, vanuit de behoefte van het RadboudUMC. Het plaatsen van nieuwkomers op de VTGM vacatures was echter niet zo makkelijk als vooraf gedacht. Voordat er een voorstelproject op tafel lag heeft Astrid uitgebreid vooronderzoek gedaan om in kaart te brengen wat er nodig zou zijn voor de functie en hierover afspraken gemaakt met het ziekenhuis. In dit proces was het ook van belang dat de juiste vragen werden gesteld: “Ik heb goed geluisterd, en gevraagd: wat is belangrijk, welke kandidaten willen jullie en waarom willen jullie dit?”. Na dit inzichtelijk te hebben gemaakt, heeft Astrid een voorstel geschreven en dit voorgelegd aan het ziekenhuis, waarop zij akkoord gingen. En zo was het RadboudUMC niet het enige ziekenhuis dat interesse toonde. Van Groningen en Rotterdam tot Twente en Eindhoven, werden er ziekenhuizen bereikt; het matchen kon beginnen! 

Onverwachte ontwikkelingen

De energie zat er goed in en het animo was aanwezig, het daadwerkelijke matchen liet desondanks op zich wachten met de aankomst van de coronacrisis. Zo lag de werkdruk binnen ziekenhuizen veel hoger waardoor er minder ruimte was voor begeleiding en coaching. Een andere onverwachte ontwikkeling was ook de groeiende interesse in de VTGM functies onder mensen uit de zorg: “Voor corona wilde weinig mensen dit werk doen en nu denkt iedereen: geef dat werk maar aan mij, dan kan ik weer een beetje tot rust komen, een beetje ademhalen. Er is veel veranderd.” benoemt Astrid. De invloed van corona op de arbeidsmarkt was geen factor waarmee je van te voren rekening kon houden, dit heeft ook veel veranderd voor het initiatief: “Corona heeft invloed op aspecten die ik van te voren nooit bedacht zou hebben. Dit maakt het moeilijk en het maakt mij best onzeker want ik wil dat dit project lukt. En voor die tijd dacht ik ‘goh het is heel makkelijk om een groot project te hebben en het is makkelijk om daar mensen te plaatsen.’ Maar er zijn in één keer veel meer kandidaten, dus ziekenhuizen hebben weer veel meer keuze. De organisaties binnen ziekenhuizen zijn ook onrustig, er zijn nog veel interne problemen om op te lossen. Het leek in het begin makkelijker dan dat het nu is.”

Het positief bekijken

Ondanks de invloed van corona, bekijkt Astrid het positief. De verwachting is dat de komende tijd, met de versoepelingen, er meer ruimte zal zijn bij ziekenhuizen om zich ook op het initiatief te richten. Aan de werkgeverskant is er momenteel vertraging, de tijd zal het leren wanneer dit volledig zal verdwijnen.

Desalniettemin, staat er veel in het vooruitzicht. Voor het slagen van het initiatief is het essentieel om het netwerk met de gemeenten te onderhouden voor de aanwas van kandidaten. Waar het voor sommige initiatieven stokt in de relatie met de gemeente, gaat dat bij Nieuwkomers als VTGM medewerker vrij soepel vanwege de vertrouwensrelatie met bijvoorbeeld de gemeente Groningen. De situatie van Astrid is dan ook uniek: “Ik heb al 15 jaar een bedrijf dat gemeenten traint en coacht om uitstroom uit de bijstand naar werk te regelen. De gemeente kent mij goed.”. De naamsbekendheid van Astrid bij de gemeente Groningen en de directe lijntjes met sleutelpersonen op de afdelingen statushouders en accountmanagement vergemakkelijken het plaatsen en vinden van de juiste kandidaten. Daarnaast kent Astrid, met haar jarenlange ervaring bij Vluchtelingenwerk, de doelgroep goed. Haar toewijding en liefde voor hen, voedt haar motivatie om een verschil voor nieuwkomers te kunnen maken des te meer: “Ik probeer nieuwkomers gelukkig te maken met werk. Dus ik probeer werk te vinden dat ze heel graag willen, en waar ze erg veel plezier in hebben. Als je hun droombaan vindt, dan gaan problemen vaak naar de achtergrond.”, vertelt Astrid hoopvol.

Glimlach

Wat in het kader van het initiatief écht een glimlach tovert op Astrid’s gezicht is simpelweg: als het lukt: “Als ik een vacature heb en iemand past er heel goed op, en iemand is heel gelukkig met die kans en het lukt mij om hem door de hele procedure te krijgen, dan ben ik hartstikke gelukkig.”. Er is hiervoor niet veel nodig, nieuwkomers kunnen voorzien van werk wat goed bij hun dromen past, is heel dankbaar werk, aldus Astrid.

Kortom, de gedrevenheid, het uitgebreide netwerk en het vermogen van Astrid om goed te kunnen schakelen zijn bepalend geweest voor de succesvolle opstart van het initiatief Nieuwkomers als VTGM medewerker. Factoren die uit een onverwachte hoek komen, zoals de relevantie van het hebben van momentum en de plotselinge druk op de zorgsector, kun je niet op anticiperen terwijl het soms beslissend kan zijn voor de ontwikkeling van een initiatief. Zo leer je dat je niet altijd voorbereid kunt zijn op alle mogelijke risico’s en dat een mate van flexibiliteit en slagvaardigheid een vereiste is voor progressie. De reis van het initiatief van opstart tot heden zit boordevol met lessen, we zijn allen benieuwd wat de toekomst nog meer in petto heeft.

Dit artikel is gebaseerd op de interviews die zijn afgenomen door Petra Naser namens het Platform Nieuwkomers & Werk. De interviews maken onderdeel uit van de reeks “in gesprek met”, waarin werknemers van de initiatieven die het Platform steunt, een boekje opendoen over lessen die zij hebben geleerd in hun werk. Lees hier meer.